عصفور من الدخان
عصفور أن اكنت بغنى وسعيد
والنفس هادية وبحب عشى واغصانى،،،،
ومن كتر ألم الليالى وأكل العيش والحياة
طرت وهاجرت وصاحبت السفر وودعت حبايب مكانى
ورحت ارفرف هناك فى السماء
والجناح مكسور والدموع وخدانى،،،،،
حزين وريشى سقط من الخداع
وسكنت اخر الشجر وبقيت عل الفروع وحدانى،،،،،
الحياة خلت جناحى ضعف مشلول
وكتر جراح الحبايب معلمة فى القلب وهدانى،،،،
والرياح ضربتنى وبرد الليالى لسع
ملقتش جناح يحضنى ويأوانى،،،،،
والشموع انطفت ومحيطى بقى ظلام
وقش عشى اتحطم والامل والامانى،،،،
وفرخى الصغير تاه منى على الفروع وضاع
ولا جه واحد من الصحاب صبرنى و عزانى،،،،
على فين واخدنى طيرانى وتحليقى
وعلى فين يا دنيا بعد كده اطير تانى،،،،،
دى لسه جراحك ما طابت من السنين
ولسه فى قلبى مألمانى،،،،،،،
انا خلاص انتهيت وتعبت وبقيت عصفور من الدخان وضيع وبقايا احتراق
وكل اللى ينفخ فيا اطير بمزاجه وبقيت اراجوز من العصافير فى زمانى،،،،
غريبة يا دنيا لا نافع فيكى مشى ولا طيران فى السماء
دخان فى السما وعلى الارض التراب والاتنين من حظى بتهوانى،،،،،
بعد الشقا والكدح الكل بيتساوى عليها
اللى هنا وهناك فوق وتحت الكل فانى،،،،،
ملك الملوك خلقنى وقبل التوبة وغفر
وبالسلام أمرنى ومهدنى وسوانى،،،،
بس تقول ايه فى البشر مسكين ولئيم
بيوعد ويخلف ويرجع للفساد تانى،،،،،
بقلم مراد مصطفى مراد
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق